O Deus Pan

Por Inés Gómez Otero, Lucía Vázquez Calvo e Alba Llamazares Rodríguez.

      O Deus Pan, da mitoloxía grega, tiña un aspecto mitade humano e mitade cabra. Cubríao unha espesa mata de pelo, as súas pernas eran robustas e as súas patas finalizaban en pezuñas. Da súa fronte partían dous cornos que lle daban aspecto de besta.

      Este Deus, maravillado pola súa fermosura, enamorouse perdidamente da ninfa Siringa. Pero a ela non lle interesaba o deus dos pastores e, como Pan no se conformaba cunha simple negativa, a moza fuxiu. Siringa correu ata a beira do río Ladón, per alí xa non tiña por onde fuxir.

Mentres, Pan achegábase máis e máis. Entón Siringa, sen saber qué facer, pediu axuda ás súas irmás. As ninfas convertírona en canas que se erguían á beira do río.

Cando chegou o Deus Pan, só atopou unhas canas ocas, envoltas nun suave rumor, movidas polo vento. Pan cortounas e formou con elas una frauta de tubos, coa que se podían entoar as máis fermosas melodías.

De alí naceu, segundo a lenda, a Frauta de Pan ou Siringa.

Imaxen sacada da páxina web: www.elblogdeliterturadelosreyes.blogspot.com.