ROSALIA DE CASTRO

Naceu en Santiago de Compostela e morreu en Padrón (1837-1885).

 Considérase unha figura clave do Rexurdimento galego, tamén fixo literatura en castellano e foi considerada coma unha gran representante do Romanticismo tardío.

 

Rosalía foi unha gran precursora do feminismo xa que algunhas das súas obras reivindicaron o papel da muller na cultura, un gran rasgo de personalidade, xa que nos seus tempos o papel da muller na sociedade estaba moi infravalorado.

"Las literatas" (Cartas a Eduarda) (1866), é un artículo sobre a condición feminina. nesta carta Nicarona aconsexa a Eduarda que non escriba, que rompa sus poemas, nun exercicio de sarcasmo contra as condicións nas que eran apartadas as mulleres creadoras.

 

Aos 20 anos publicou o seu primeiro libreo poético, "La Flor", en castellano e cerca ao Romanticismo de Espronceda. a esta obra seguiuna "Cantares gallegos"(1863), está escrito na lingua natal de Rosalía e sitúa o amor xunto con asuntos sociais e costumistas.

 

Os últimos anos de vida pasounos en Padron, onde pasou a súa infancia e gran parte da súa xuventude.
Rosalía non gozaba de boa saúde, aparentemente foi predestinada dende a súa xuventude a unha morte temperá. O corpo sen vida foi enterrado no cemiterio de Adina, situado en Iria Flavia, que, de feito, foi cantado nunha composición de Rosalía de Castro. Con todo, o seu corpo foi exhumado o 15 de maio, 1891 para ser solemnemente levada a Santiago de Compostela, onde foi novamente enterrado no mausoleo construído especialmente para o escritor polo escultor Xesús Landeira, situada na capela da Visitación Convento Santo Domingo de Bonaval, neste Panteón dos galegos ilustres.

 

imaxe utilizada: https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7bVTG7isyjQf1_qIlYgQ0uhKFeak8vmqp0FZRiJHitsFOpfTMbcubbVmdR3yZfsSjHNhkrgM7ahHY6mh0K3hD3HOTtXBKG4jjSnW78rd1RyNgVr9wyrt6seVYi7mHcclZFOtUCCeBOKk/s1600/rosalia-de-castro.jpg


María Lanzas Fuentes 1bca
Sofía Sabio Bello  1bca
Ángela Varela Canosa 1bca

MARÍA PITA

Publicado por Lucía Vázquez, Inés Gómez e Alba Llamazares.

  O 4 de maio de 1589, tropas inglesas abriron unha creba na muralla da cidade e asaltaron a parte vella. Dirixidas por un alférez, lograron subir á parte máis alta da muralla. María Pita matou ao alférez inglés, non se sabe moi ben con que arma, uns pensan que foi cunha espada e outros que foi cunha arma de fogo. A tradición di que este feito se levou a cabo co grito ''Quen teña honra, que me siga'', o que desmoralizou ás tropas inglesas e provocou a súa retirada. Cando a batalla rematou, María Pita axudou xunto con otras mulleres a recoller os defuntos e a coidar dos feridos.

   Na Praza de María Pita, onde está situado o concello da cidade, hai no centro un monumento en honor a María Pita. A obra está feita en bronce e representa á heroína erguendo unha lanza e aos seus pés, o corpo sen vida do alférez inglés.

O futuro da nosa música

É ben sabido que a música é boa para a alma. Como soemos dicir, a música amansa ás feras. Dependendo do noso estado de ánimo, imos escoitar un tipo música ou outro, ben dependendo de que queiramos trocalo, ou mantelo.

Neste tema musical, é necesario apoiar a tódolos grupos de música locais, xa sexa polo seu talento, xa polo seu sacrificio e entrega.

O grupo de hoxe é un colectivo formado por sete músicos coruñeses, estudantes no Conservatorio Profesional de Música da Coruña. Este grupo é Rúa Púm. A banda creóuse a principios deste curso 2012/2013.

Rúa Púm ten un amplísimo repertorio, baseado principalmente no ska, no funky, no jazz, etc. Nas súas interpretacións prima a improvisación. A maior parte das suas actuacións son "performances" e concertos improvisados nas rúas céntricas da nosa cidade, como son a Rúa Real e a Rúa Barcelona.

E sen máis particular, déixovos unhas fotos e uns vídeos dalgúns temas seus. Son dignos de escoitar!!