MIÑA CASIÑA, MEU LAR:
Este poema fala sobre as desigualdades económicas, dando a coñecer o punto de vista dunha persoa con poucos recursos que apenas ten cartos para comer. Nin comeu, nin almorzou, pero aínda así ten que ir de Santiago a Padrón descalza. Cando chega á súa casa tan só pode comer un pouco de caldo.
''Vin de Santiago a Padrón
cun chover que era arroiar,
descalciña de pe e perna,
sin comer nin almorzar.''
Tamén hai inxustiza social, por exemplo cando lle vai pedir a un veciño rico un pouco de comida e este non lle dá nada.
''Fun á porta dun veciño
que tiña todo a fartar,
pedinlle una pouca broa
e non ma quixo emprestar''
AIRIÑOS, AIRIÑOS AIRES
O poema fala dun emigrante que ten morriña e quere volver a Galicia. É una inxustiza social porque emigra por falta de traballo. Ten tamén mala saúde xa que di que se está quedando sen forzas e perdendo á cor.
''Fun noutro tempo encarnada
como a cor de seirexa
son hoxe descolorida
como os cirios das igrexas''
Non se sente ben no sitio onde está e quere volver a Galicia coa súa familia.
''Levaime a donde me esperan
una nai que por min chora
un pai que sen min n'alenta
un irmán por quen daría
a sangue das miñas venas''
Ningún comentario:
Publicar un comentario