O Samaín

Os celtas celebraban co Samaín o paso do ano, a fin do tempo das colleitas e do ano vello, e o Samaín é a adaptación da palabra “samhain”, que en gaélico significa " fin do verán ".o do inverno e o ano novo.

A noite do 31 de outubro a 1 de novembro foioprimeiro dia do ano natural Céltico.

Durante a celebración da chegada do inverno, eran homenaxeados os devanceiros usando os cranio dos inimigos derrotados na batalla como amuletos para afastar as almas escuras. Co tempo, a tradición cambiou as caveiras por cabazas decoradas con velas acesas dentro.

Na cultura galega atopamos este elemento en distintas formas. Dependendo da zona de

Galicia, atopamos calacús, melo…

Samaín era o momento no que as ánimas dos mortos retornaban ás súas casas para visitar os familiares aínda vivos. Nesta visita aproveitaban para buscar alimento e quentarse co lume da lareira, polo que era costume deixar o lume prendido nesta noite e nunca varrer a lareira para non afastar as ánimas. Por veces tamén se deixaba unha cadeira baleira, co seu servizo de comida e bebida, para que as ánimas se achegasen á mesa familiar.

O cristianismo converteu este ritual pagano na festa de Tódolos Santos.

Os irlandeses levaron a tradición Estados Unidos, onde se adaptaron e, en certa medida, remataron apropiándoa e exportáronna ó mundo co nome de Halloween.

A tradición de dar comida para o falecido practícase desde finais da Idade Media nas Illas

Británicas en que os mendigos foron suplicando por comida de porta en porta a cambio de orar polas almas dos falecido e, logo disto apareceu o " dozura ou travesura " (actual trick or treat norteamericano)

Neste momento, non pode perder a comida, onde os ingredientes protagonistas son castañas

e da cabaza.

Velaquí deixo algúns pratos típicos desta data:

Larpeirada de Samaín                                                Chulas de cabaza

             

Osos de santo                                                                        Fritos de vento

                 

               Outra tradición típica tanto no samín galego, coma no Halloween no resto de países americanos é a de disfrazarse. Sobretodo de cousas que den medo, como pide esta noite de ánimas.

Laura Noya, Sofia Sabio