O amor non se herda.
{Aquí haberá un batiburrí de ideas e, polo tanto, diferentes opinións. Só pido respecto pola miña}.
Eu penso que o amor non se herda, non vai nos xenes. Non é obrigatorio amar á túa familia. Esta é por suposto a miña visión, e agora vou explicala.
Dende ben pequenos incúlcanos que a familia é o primeiro. Sempre. Pase o que pase, eles estarán aí, apoiarante, axudarante, etc.
Pero que pasa se a túa familia non te apoia? Que pasa se a túa familia non respecta as túas decisións? É algo que temos que calar e "querer" a esa persoa só por ser da nosa familia?
Se vivimos cunha persona que nos maltrata, física ou psicolóxicamente, o que todo o mundo nos vain dicir que fagamos, e o que nós acabaremos facendo, é deixala. Pero claro, se esta mesma situación se víve cun familiar e cortamos a relación, está mal visto.
Non o entendo, segue sendo unha persona que che fai dano, é unha relación tóxica.
A familia é aquela que se escolle, e se temos a sorte de que a que é de sangue apórtanos, quérenos e apóianos, perfecto, pero senón déixao ir. Non ten sentido forzar algo que non funciona nin nos fai ningún ben.